Zijn tekstschrijvers wezenlijk anders dan andere schrijvers? Onlangs vroeg iemand mij om haar te helpen met het schrijven van een boek. Natuurlijk, dat vind ik prachtig om te doen. En ik weet ook zeker dat ik van toegevoegde waarde ben, met mijn kennis van allerlei meer ’technische kanten’ van onze taal. Ik let immers ook op aspecten als interpunctie, referentiële samenhang en niet te vergeten: spelling en grammatica. Eigenlijk alles waarmee je het effect van je tekst kunt bepalen.

Alles?
Ik las haar blog, die als basis zou dienen voor haar boek. Die gaat over haar zoontje Daan. Een prachtige jongen met Down, die op zijn 10e leukemie kreeg met ALL-High Risk. Dit betekende een behandeling die drie jaren zou duren. Nu schreef ik zojuist: ‘ik las haar blog’. Dat is niet waar. Ik las de eerste berichten op haar blog en kon niet verder lezen. Wat raakte dit me.

Het verhaal in
Het raakte me niet alleen door het onderwerp, dat natuurlijk hartstikke ernstig is. Het was vooral haar manier van schrijven waarmee ze mij in het verhaal trok. “Het is alsof ik naast je zit”, zeggen veel van haar volgers tegen haar. En dat klopt. Het grijpt je naar de keel en zo nu en dan zijn er wonderschone pareltjes waaruit blijkt hoe ze naar het leven kijkt en hoop houdt.

Hart
Kennis van taal is absoluut nuttig. Het maakt teksten leesbaarder en helpt de lezer de informatie tot zich te nemen. En schrijven met je hart? Dat is mijns inziens het krachtigste instrument om de boodschap over te brengen. Nog niet overtuigd? Lees dan de blog van Daan van de Poll.